Galapagos-eilanden

De archipel van de Galapagos-eilanden ligt in de Stille Oceaan, 960 kilometer van de westkust van Ecuador. Het bestaat uit een set van dertien eilanden van vulkanische oorsprong en meer dan honderd eilandjes en rotsachtige ontsluitingen.

De belangrijkste faam komt van het verrassende endemisme dat het leven tussen de eilanden in beslag neemt, omdat het de thuisbasis is van ontelbare soorten die nergens anders op de planeet te vinden zijn.

De Galapagos-eilanden staan wereldwijd bekend om hun uitgebreide biodiversiteit en om het punt te zijn van waaruit Charles Darwin de evolutietheorie heeft ontwikkeld. We presenteren je 5 merkwaardige feiten die je misschien nog niet wist over de Betoverende Eilanden.

De term "Betoverende eilanden" verscheen voor het eerst op een kaart in 1589. De navigators gaven de naam Galapagos-eilanden, verwijzend naar hun "verschijning en verdwijning", als gevolg van sterke zeestromingen dat de toegang tot de eilanden blokkeerden op bepaalde tijden van het jaar. De bijnaam overstijgt door de jaren heen en vandaag wordt nog steeds gezegd dat de eilanden "betoverd" zijn, maar nu refererend aan zijn grote biodiversiteit van flora en fauna.

De Galápagos marine leguaan is de enige reptielensoort ter wereld die zich onder water heeft weten aan te passen.

De meest representatieve soorten van het Nationale Park Galapagos zijn reuzenschildpadden, die hun naam aan de archipel geven (het woord Galápagos betekent schildpad). Dit soort kan tot 16 uur per dag slapen en voedt zich voornamelijk met de cactussen die daar groeien. Er waren oorspronkelijk 15 soorten reuzeschildpadden in de Galapagos, waarvan er helaas 5 volledig zijn uitgestorven, waardoor er nu nog maar 10 zijn. De belangrijkste bedreiging van de schildpadden is de mens, die al jarenlang is toegewijd aan het jagen om vlees en olie te verkrijgen.

De Galapago-eilanden maakten deel uit van de Tweede Wereldoorlog: tijdens deze oorlog heeft de regering van Ecuador de regering van de Verenigde Staten toegestaan een landingsbaan te bouwen voor strategische doeleinden op de eilanden. Toen de oorlog voorbij was, gingen de Amerikanen weer weg. Op dit moment fungeert deze landingsbaan als de belangrijkste luchthaven van de eilanden, die duizenden passagiers per jaar ontvangt.

Op de Galápagos-eilanden kun je het onverwachte verwachten: pinguïns zwemmen tussen mangroven in gezelschap van kleurrijke rifvissen, terwijl walvishaaien en zwermen hamerkoppen in dezelfde wateren in cirkels zwemmen als de Moorse idoolvis.

Nationale Park Galapagos

Het Nationale Park Galapagos is een van de twee beschermde gebieden die bestaan op de Galapagos-eilanden. Het werd gesticht in 1959 en werd het eerste nationale park in het land. Het beslaat ongeveer 7.995,4 km², 97% van het landoppervlak van de Galapagos-eilanden. Het wordt beschouwd als de best bewaarde vulkanische archipel ter wereld door deskundigen en wetenschappers. De natuurlijke schoonheid van de eilanden, de diversiteit en uniekheid van de soort die het herbergt, zijn vulkanische oorsprong, zijn geologische dynamiek met permanente veranderingen en verscheidenheid van formaties. Het wordt beschouwd als een levend laboratorium van evolutionaire processen die nog gaande zijn, toegevoegd aan dat het de ontwikkeling mogelijk maakte van een groot aantal soorten, zowel dieren als planten die nergens anders in de wereld bestaan. Dit maakt Galapagos een zeer unieke en van mondiaal belang voor het gemeenschappelijke erfgoed van de mensheid.

De endemische en inheemse flora en fauna, uniek in de wereld, maken de Galapagos Eilanden tot een uitzonderlijke plaats. Meer dan 45 soorten endemische vogels, 42 van reptielen, 15 van zoogdieren en 79 vissen leven in Galápagos en gaan harmonieus samen met de mens. De Galapagos-eilanden hebben ook een rijke variëteit aan endemische flora en bereiken 500 soorten tussen vaatplanten, bryofyten en algen.